Między stłumionym śmiechem a zawstydzonym niedowierzaniem, zrobiłem co mogłem, żeby wyjaśnić. Ale wyobraźnia Jake’a szalała, zastanawiając się, czy pani Lisa jest potajemnie superbohaterką, w bieliźnie zaprojektowanej pod kątem aerodynamiki. Chciał nawet dołączyć, sugerując, że jego bokserki Kapitana Ameryki mogłyby wisieć obok jej „sprzętu do walki z przestępczością”.
Stało się to codzienną rutyną — pranie Lisy powiewało na wietrze, a ciekawość Jake’a się budziła. Ale kiedy zapytał, czy może powiesić swoją bieliznę obok jej, wiedziałem, że nadszedł czas, aby położyć kres temu widowisku. Więc pomaszerowałem do jej domu, gotowy rozwiązać sytuację dyplomatycznie.
Lisa otworzyła drzwi i zanim zdążyłam powiedzieć cokolwiek, dała mi jasno do zrozumienia, że nie zamierza zmieniać swoich nawyków prania dla nikogo. Roześmiała się z moich obaw, sugerując, żebym się „rozluźniła”, a nawet doradziła mi, jak urozmaicić moją własną garderobę.
Zirytowana, ale zdeterminowana, wymyśliłam plan — genialnie drobiazgowy. Tego wieczoru stworzyłam największą na świecie, najbardziej jaskrawą parę majtek babci z najjaśniejszego materiału, jaki udało mi się znaleźć. Następnego dnia, kiedy Lisa odeszła, powiesiłam moje arcydzieło tuż przed jej oknem.