Dzwonek do drzwi wyrwał предрассветную ciszę w piątej nad ranem. Ostry, wymagający, zdesperowany dzwoni. Ja natychmiast się obudził, moje serce zaczęło bić szybciej, zimny strach wkradł się w moje kości. Pracował dwadzieścia lat detektywem w wydziale zabójstw, jedno jest pewne: nikt nie przynosi dobrych wiadomości o piątej rano.
Ja zakryła stary szlafrok, nadane mi moją córką Anną w zeszłym roku, i w milczeniu skierował się do drzwi. Przez szpiega zobaczyłem osoba, która wie lepiej własnego – zniekształcone od łez i bólu. To była Anna. Moja jedyna córka. Девятимесячная ciąża. Jej blond włosy były rozczochranych, była na niej tylko cienka koszula nocna pod naprędce накинутым płaszcz, a kapcie mokre od промозглого marcowego poranka. Ja otworzył drzwi. “Mama” – всхлипнула ona, i jedno słowo to złamało mi serce. Pod jej prawym okiem набухал świeże brzydki siniak, kącik ust był приоткрыт, do brody przyklejona suchej krew. Ale to, co mnie naprawdę przeraziło, to jej oczy, szeroko otwarte, pełne paniki, jak загнанного w kąt zwierzęcia. Ja setki razy widziałem to spojrzenie na ofiarach. Nigdy bym nie pomyślała, że kiedyś zobaczę go na twarzy własnego dziecka.
“Leo… uderzył mnie” – szepnęła, рухнув mi na ręce. “Dowiedział się, że wiem o jego kochanki … zapytałam go, kim ona jest … a potem …” nie mogła dalej mówić, jej ciało сотрясалось od lamentów. Zobaczyłem ciemne odciski palców na jej nadgarstkach.
Smutek, gniew, strach – wszystko jednocześnie. Tym nie mniej, odsunął je na bok. Dwadzieścia lat służby nauczy cię tłumić uczucia. Emocje – to luksus, na który nie można sobie pozwolić, aby po dokonaniu zbrodni. I przestępstwo, na pewno się stało.
Ja ostrożnie wprowadził ją do środka i zamknął drzwi. Mój instynkt wziął górę. Ja sięgnął po telefon komórkowy, thumbed przez swoje osobiste kontakty do numeru z inicjałami “A. W.” – Andrzej Wiktorowicz, dawny kolega, obecnie główny komisarz rejonowego oddziału. Człowiek, który był mi winien jeszcze jedną przysługę – po incydencie z jego niepoważne bratankiem piętnaście lat temu.
“Kapitan Miller” – powiedziałem spokojnym równym głosem. Rozpoczęła się zawodowa rutyna. “To Katherine. Potrzebna mi twoja pomoc. Chodzi o moją córkę”.
Anna patrzyła na mnie szeroko otwartymi oczami. Trzymając telefon między ramieniem i uchem, otworzyłem puszkę w przedpokoju, gdzie zachowało się jeszcze kilka starych robotników rzeczy. Wyciągnąłem kilka cienkich skórzanych rękawiczek i powoli, delikatnie naciągnął je. Znam to uczucie zużyta skóra na mojej skórze – wyglądało na to, jakby ja nosiłem mundur. Barierę między mną, matką i mną, badacza, który teraz przejął pod swoją kontrolę.
“Nie martw się, kochanie” – powiedziałem po tym, jak odłożył słuchawkę. Ostatnie słowa kapitana Millera echem odezwały się w mojej głowie: “Ja się tym zajmę. Robimy wszystko zgodnie z przepisami”.
“Teraz jesteś bezpieczny”.
W mojej głowie już zaczęły się tworzyć materiały sprawy. To nie było aktem zemsty ze strony matki. To by było czyste, odpowiadające warunkom śledztwo, i byłbym starszym konsultantem. Lew Szuwałow, mój, wydawałoby się, idealny zięć z wielkim uśmiechem i zimnymi oczami, tylko że popełnił przestępstwo przeciwko członka rodziny kobiety-policjanta. W naszym świecie to się nazywa obciążające okoliczności.
“Idź do łazienki” – powiedziałem tonem, którego zwykle używał w stosunku do ofiar na miejscu zbrodni. “Musimy zrobić zdjęcie każdej kontuzji, zanim умоетесь. Po tym udajemy się na pogotowie w celu uzyskania oficjalnej medyczna”.
“Boję się, mamo” – szepnęła, drżąc. “On powiedział, że jeśli kiedyś odejdę, on mnie znajdzie…”
“Niech tylko spróbuje” – odparłem, i w mojej piersi zapaliły się zimne węgle. Pomogłem jej zdjąć płaszcz i dokumentuje siniaki na rękach z pomocą aparatu mojego telefonu komórkowego. “Widziałem setki domowych tyranów, Anna. Wszyscy myśleli, że są nietykalni. I widziałem, co kończy ich historii. Obiecuję ci, że to się skończy sprawiedliwie”.
Podczas gdy ona myła się spokojnie, u mnie znowu zadzwonił telefon. Nieznany numer.
“Halo, Kate? To Irina”, – powiedział znajomy głos. To był sekretarz sędzia Thompson, starego znajomego w służbie. “Myślę, że zadzwonił kapitan Miller. Dokumenty przygotowane. Sędzia dziś dyżur. Zabierz Annę bezpośrednio do sądu – on natychmiast podpisze zakaz zbliżania się”.
System był już w ruchu. Koła zębatego sprawiedliwości, które tak dobrze znał, zaczął się obracać.
W szpitalu mój stary przyjaciel, doktor Evans, kierownik травматологическим oddziałem, osobiście zbadał Annę. Diagnoza był oszałamiający.
“Wiele krwiak w różnym wieku”, – powiedział cicho na korytarzu. “To nie pierwszy raz, kiedy on ją uderzył. Są ślady starych, заживших złamań żeber.” Podkreślił również wysokie ciśnienie krwi. “Biorąc pod uwagę jej stan, gorąco polecam pobyt w szpitalu w celu obserwacji ciążą”.
Ale Anna nie chciała. “On mnie znajdzie” – odparła. “Ma wszędzie układy.
“Wtedy zostaniesz ze mną” – powiedziałem. “I gwarantuję ci, że nie podejdzie do ciebie blisko”.
Po godzinie byliśmy w budynku sądu. Sędzia Thompson, znany ze swojej stanowczości i неподкупностью, przeglądałem zdjęcia obrażeń Anny i zaświadczenie lekarskie. Bez wahania podpisał zakaz zbliżania się. “Od tej chwili – powiedział Annie z przyjazną, ale pewnym spojrzeniem, – jeśli zbliży się do ciebie na mniej niż 100 metrów, natychmiast aresztowany”.
Gdy tylko odeszli, u mnie zadzwonił telefon. To był Leo. Włączyłem głośniki.
“Gdzie Jest Anna?” – oburzył się.
“Cześć, Leo”, – powiedział cicho ja. “To jej mama mówi”.
“Chcę porozmawiać z moją żoną”.
“Niestety, to jest niemożliwe. Anna obecnie nie jest dostępna.” Zrobiłem sobie przerwę. “Przy okazji, postanowienie sądu o ochronę od ciebie istnieje już dziesięć minut. Jeśli spróbujesz skontaktować się ze swoją żoną lub zbliżyć się do niej, zostaniesz aresztowany “.
Nastąpiło ciche milczenie, a następnie brzydki, twardy śmiech. “O czym oni mówią? Upadła. Jest niezdarna. Poza tym, ona jest psychicznie niezrównoważony. Znajduje się ona pod nadzorem psychiatry”.
“To kłamstwo” – szepnęła Anna, kręcąc głową.
“Nie wiesz, z kim się kontaktuje”, – warknął on. “Mam znajomości. Mam pieniądze. Zniszczę ich”.
“Nie, Leo”, – powiedział z zimnym uśmiechem. “Nie wiesz, z kim się kontaktuje. Byłem detektywem dwadzieścia lat. Moje związku starsze i głębsze swoich. I w przeciwieństwie do ciebie, znam system od wewnątrz.” Rozłączyłem.
Walka dopiero się rozpoczynał, ale wiedziałem już wynik. Był miłośnikiem. Byłem profesjonalistą.
Następne kilka dni odbyły się w wir prawnych i strategicznych kroków. Złożyliśmy śledztwo w sprawie ataku. Prokurator D. A. Miller, długoletni kolega wziął sprawę na siebie. Zgodnie z oczekiwaniami, Leo podał fałszywą odpowiedź na zgłoszenie, absurdalne, twierdząc, że jego девятимесячная ciężarna żona rzuciła się na niego z nożem kuchennym.
Oficjalna konfrontacja zaplanowano na komisariacie. Leo pojawił się z drogi biznes-prawnikiem. Przyszedłem z D. A. Millera i moim własnym akta. Kiedy Leo zaczął tkać swoją sieć kłamstw, Miller spokojnie przerwał mu.
“Pan Szuwałow, – powiedział on, – interesujące jest to, że twierdzisz, że stały się ofiarą niestabilności swojej żony, mimo, że miał romans z jej sekretarzem Victorią w ciągu ostatnich sześciu miesięcy.” Podsunął się do stołu kilka zdjęć – ostre zdjęcia Leo i blondynki w kompromitujących sytuacjach. “Mamy też zdjęcia ich wiadomości. Czy muszę przeczytać niektóre z nich głośno?”
Osoba Leo stał popielatym. Jego adwokat wyglądał tak, jakby miał wyrwane grunt spod nóg. Zajęło mi dzień, zrobiłem dwa telefony – i całkowicie zniszczył jego ochronę.
Opanowany, wziął wszystkie nasze warunki: zrezygnował ze swych fałszywych zeznań, zgodził się na etui rozkaz i zobowiązał się do udzielenia hojną pomoc finansową. Myślał, że walka jest skończona. Nie miał pojęcia, że wojna dopiero się zaczęła.
Następnego dnia zadzwoniła do mnie przerażona kobieta. To była Victoria, kochanka. “On jest zupełnie nie w sobie” – szepnęła. “On coś knuje, aby pozbyć się z Anną – chce udowodnić, że jest ona nieodpowiednia matkę do urodzenia dziecka.” Powiedziała mi, że próbował przekupić psychiatry, aby ten sfałszował kartę medyczną Anny. Ale ona zaproponowała mi coś jeszcze: folder z dokumentami, które skopiowała z jego komputera biurowego. Dowód na dużą skalę oszustw finansowych z jego firmą Eastern Investments – łapówki, oszustwa podatkowe, pranie brudnych pieniędzy.
“Dlaczego oni mi to mówi?” – spytałem.
“Bo wczoraj widziałam, jak patrzył na mnie” – powiedziała, drżąc. “I zdałem sobie sprawę, że jestem następny”.
Klasyczny przestępcą. Oni nie zmieniają swojego zachowania – są one po prostu zmieniają ofiar. Zabrałem Victorię w przytułek dla starców i przekazał dokumenty swoich kolegów do walki z przestępstwami gospodarczymi.
Ostatni kawałek układanki było najbardziej bolesne. Znalazłam swojego byłego męża Connora, ojca Anny, w moim salonie. Leo śledził go, powiedział mu sieć kłamstw o “niestabilności psychicznej” Anny i przekonał go, by odwiedzić ją, aby “nauczyć ją здравомыслию”. Na zewnątrz czekali na jego dwóch bandytów. Chciał zwabić Annę w pułapkę – za pomocą jej własnego ojca jako przynęty.
Ja odkryłem Connora prawdę, pokazał mu zdjęcia jego pobity córki. Wstyd na jego twarzy był żałosny. Podczas gdy on jest oderwany bandytów na dole, ja kierował naszą ucieczką. My z Anną uciekli tylnymi drzwiami i zostali przewiezieni do szpitala, gdzie doktor Evans wziął ją pod fałszywym nazwiskiem – “do obserwacji”. W końcu była naprawdę bezpieczna.
Mecz finałowy odbył się szybko. Uzbrojony dokumentami Wiktorii, grupa śledcza przeprowadziła przeszukania w firmie Eastern Investments. Leo został aresztowany za jego stołem – na oczach jego kolegów – i wyprowadzanego w kajdankach.
Kiedy zobaczyłem komunikat o nowościach na swoim telefonie komórkowym, mój telefon zadzwonił ponownie. To był szpital. Stres spowodował u Anny przedwczesny poród.
Ja pomknął w szpital, serce się kroiło między triumfem i strachem. W recepcji siedział Connor z twarzą wykrzywioną poczuciem winy, od którego on nigdy nie zwolni. Czekaliśmy kilka godzin z rzędu.
W końcu doktor wyszedł, uśmiechając się. “Gratuluję”, – powiedział on. “U nich jest zdrowy, piękny wnuk”.
To było pięć lat temu. Leo odbywa siedmioletni okres więzienia za oszustwo finansowe. Obrażenia zostały zawarte w jego porównanie. Aniu, oczywiście, że się rozwiodła. Dziś jest wziętym ilustratorem książek dla dzieci – kochająca, silna samotna matka mojego wnuka Maxa.
Connor, mój były mąż, odkąd został ojcem i dziadkiem, z których zawsze powinien być. Jest on stale obecny w twoim życiu i wspiera cię. Nasza rodzina jest dziwna, w podziale na części i piękna – zebrane w części po strasznej burzy.
Czasami na imprezach z okazji urodzin Maxa, gdy słyszę śmiech córki i widzę znajomych, którzy stali się rodziną, wspominam ten telefon w pięć rano. Myślę o ciemności, strachu i zimnej determinacji, która ogarnęła mnie wtedy.
Myślał, że po prostu bije swoją żonę.
Nie miał pojęcia, że wypowiada wojnę kobiecie, która dwadzieścia lat сажала takich mężczyzn jak on za kratki.
On bawi się z matką.
Powinien był wiedzieć, że nigdy nie będzie w stanie pokonać.