Mój mąż pracował za granicą jako OFW w Japonii.
W ciągu czterech lat wszystkie pieniądze, które odprawiał, szli prosto do jego matki.
Jest on w pełni ufał jej, bo moja teściowa mówiła:
“Synu, nie martw się. Zadbam o twoje pieniądze. Gdy wrócisz do domu, kupimy dla ciebie dom.”
Ja zostałam tutaj, na Filipinach, dbać o naszej małej córki, próbując przetrwać z dnia na dzień. Za każdym razem, kiedy chciałem kupić mleko lub lekarstwo dla dziecka, powinienem był zapytać o zgodę.
Mi veniva sempre detto:
«Sono io a prendermi cura dei tuoi soldi. Se arrivano a te, sicuramente spariranno.»
Ho sopportato tutto. Pensavo che, con un po’ più di pazienza, quando mio marito sarebbe tornato a casa, avremmo avuto anche noi una nostra casa e libertà.
Ma non avrei mai pensato che sarebbe successo così…
Kiedy mój mąż wrócił do domu, wszyscy byli szczęśliwi. Moja teściowa zabił świnię i zorganizował wielką imprezę. Byłem tak szczęśliwy, że myślałem, że problemy się skończyły.
Ale tej nocy mój mąż zapytał matkę:
“Mamo, za cztery lata wysłałem prawie 900 000 pesos. Czy mogę dostać trochę, abyśmy z Mylène mogli kupić ziemię?”
Moja teściowa odpowiedziała cicho, Gdy ona piła herbatę:
“Jakie 900 000 pesos? Zniknęli. Spędziłem je w domu, na jedzenie, na energię elektryczną. Nie zostawiasz mnie tutaj.”
Mężczyzna zbladł. Ale byłam w szoku.
“Mamo, ja wysyłam pieniądze co miesiąc. Powiedział pan, że oszczędzasz ich.”
“Ja ich ratuję — do tego domu! Nie jesteście jedynymi, którzy je tutaj.”
Nie mogłam przestać płakać. “Nawet to, że zarabiam na szycie, bierzesz. Powiedział pan, że to będzie włączone w nasze oszczędności. Teraz, gdzie to wszystko się podziało?”
All’improvviso mia suocera urlò:
«Non hai diritto a parlare in questo modo! Vivi qui e poi vuoi prendere dei soldi?»
Mąż milczał. Nie bronił się, jak i jego matka. To jego milczenie było jak sztylet, пронзивший moje piersi.
Nie uznawała, że cztery lata masakr mojego męża tak zniknęły. Zacząłem szukać wszystkie dowody:
– wpływy o bankowym tłumaczeniu
– wiadomości, w których moja teściowa mówiła: “to ja trzymam pieniądze.”
– jego głos był jasny: “tak, synku, nadal mam pieniędzy.”
Ustawiłem wszystko na pendrivie. Ja również oficjalną kopię operacji bankowych z podpisem i pieczęcią banku.
Na następny wieczór zaprosiłem rodzinę na obiad, rzekomo po to, aby przywitać się z mojego niedawno wrócił mąż.” Po posiłku włączyłem telewizor i podłączony do USB.
Wpisy następowały po sobie:
– “Tak, synku, ja po prostu trzymam twoje pieniądze są bezpieczne.”
– “Zawsze wysyłaj ich, nie martw się.”
Wszyscy milczeli. Teściowa blanszowane. Krewni szeptali. Ciotka mojego męża powiedziała:
– “Conchita, to naprawdę poważnie. Twój syn dużo pracował za granicą, a ty jesteś?”
Kilka dni później, przed rodziną, moja teściowa przyznała, że wciąż ma 500 000 pesos, oszczędności w banku. “Odłożyłem je na bok, – powiedział on, – na wypadek, jeśli zachoruję.”
Mój mąż zmusił ją do podpisania dokument, aby odzyskać pieniądze. Potem wziął mnie za rękę i powiedział cicho::
“Wybacz Mi, Mylène. Musiałem walczyć za ciebie dawno, dawno temu.”
Moje łzy spływały. Już nie jestem zła. Wszystko, co pozostało, to milczenie-i prawda, która w końcu pojawiły się na powierzchni.
Przenieśliśmy się w małej wynajętego domu. Stopniowo będziemy ponownie zapisane pieniądze, aby kupić naszą ziemię.
Tymczasem, każdego dnia wciąż widział Алинга Кончиту, siedzącego przed starym domem, trzymającego stare rachunki, cicho szepcząc:
“Myślałem, że zachowam to dla swojego syna… nie wiem, ja też to stracę.”