Zarzuty Emily
Każdego dnia, godziny w dwa-trzy, dzwoniła moja córka Emily. Urodziła zaledwie dziesięć dni temu i mieszkała z rodziną męża na ich farmie w pobliżu Columbus, w stanie Ohio. Jej głos drżał na telefon.
“Mamo, jestem zmęczona”… Jestem przerażona… Proszę, chodź za mną. Nie czuję się najlepiej.
Każdy telefon пронзал moje serce. Ale kiedy spojrzałam na swojego męża Michaela, kazałam się oddychać.
“Bądź cierpliwy. Ona właśnie urodziła dziecko. Czuć się przygnębiona – to normalne. Nie jest zbyt martw się o krewnych męża “.
A jednak nie mogłem się uspokoić. Noc po nocy Emily dzwoniła ponownie, szloch, podczas gdy jej noworodka jęknął w tle. Ja też płakałam, przyciskając dłoń do piersi, ale milczała, bojąc się, że mnie uznają переступающей diabła.
Pilne Napęd
Tego ranka nie mogłam już dłużej powstrzymywać. Ja растолкала Michaela, aby się obudzić, i stanowczo powiedziała: “wyjeżdżam dziś. Jeśli oni nie pozwolą, sprowadzę Emily do domu”.
Stwór po autostradzie dwadzieścia mil, aż zobaczyliśmy stary biały wiejski dom. Moje serce waliło ze strachu.
Na podwórku zobaczyłam zgromadzonych sąsiadów ze świecami w rękach, szeptali między sobą. Moje kolana ugięły ze strachu, że spóźniliśmy się.
Michael złapał mnie, kiedy zawołał: “O, Boże!… Emily!”
I tu usłyszałam to. Słaby krzyk z głębi domu. To było dziecko.
Prawda Wychodzi Na Jaw
Sąsiedzi ciche szeptanie.
“Zeszłej nocy błagała ją zawieźć do szpitala w Kolumbii, ale rodzina odmówiła, mówiąc, że jest ona zbyt słaba, aby podróżować. Zamiast tego zaufali ma trawy położnej. Ona kilka godzin wykrwawić, zanim ktoś wezwał na pomoc.
Moje ciało похолодело. Teściowa Emily, Carol, i teść Frank stał ze zwieszoną głowę, mamrocząc coś o “rodzinnych tradycji”.
Ja zacisnęła pięści. Tradycja omal nie kosztowała życie mojej córki i wnuka.
Zatrzymuje Wszystkie
Ja протиснулся w drzwiach i zobaczył бледную Emily na kanapie, drżącymi rękoma, z dzieckiem, zwinięta w kłębek obok niej.
“Nikt nie przewiezie ją, gdy o nią nie zatroszczy się naprawdę”, – zawołała mnie.
Carol próbowała odepchnąć mnie. “Jej na razie nie warto wychodzić, jeszcze za wcześnie”.
– Рявкнула ja, wyjmując telefon. – Jaka jest zasada głosi, że matka nie może udać się do szpitala, kiedy ona prosi o pomoc? Przestań!
Zebrałam 911. Równy głos menedżera uspokoił mnie. “Sanitariusze już w drodze”.
Po kilku minutach okolicę ogłosił wycie syren. Na dziedziniec wjechał samochód pogotowia i patrol szeryfa. Szeryf Carter i dwóch sanitariuszy rzucili się do środka.
Wyścig do szpitala
“Spada ciśnienie krwi” – mruknął jeden z lekarzy pogotowia, stawiając iv. Inny podniósł dziecko, sprawdzając jej małe bicie serca.
Ja zacisnęła rękę Emily. “Trzymaj się, kochanie. Jesteśmy na miejscu”.
Oczy Michaela napełniły się łzami, gdy nieśli Emily i dziecka w karetce. Schowałam się w ślad za nimi, nie chcąc puścić.
Podróż wydawała się nieskończona. Dziecko piszczeć. Emily ledwo słychać wyszeptała: “Mamo, nie pozwól mi”.
“Nie będę,” obiecał, że ja, drżenie jej rękę.
Kruche Przywracanie
W okręgowej szpitalu lekarze i pielęgniarki pracowali szybko. Doktor Lane mocno spojrzała na mnie.
“To krwotok po porodzie. Damy jej leki, płyny i będziemy obserwować za nią. Przywieziono ją w samą porę”.
Ciągnęły się zegar. Siedziałam w poczekalni, укачивая dziecka i szepcząc modlitwy przy każdym otwarciem ust. W końcu doktor Lane wróciła z zmęczona, ale delikatny uśmiech.
“Jest stabilny. I życiowych dziecka wyglądają dobrze. Ty sprawiłeś, że ich tu w samą porę “.
Nie wytrzymał, obejmując Michaela. Ulga zalała mnie jak deszcz po suszy.
Kolidujących Z Odpowiedzialnością
Podszedł szeryf Carter. “Złożyliśmy raport. Odmowa wezwać pomoc, kiedy błagała, jest nieprawidłowy. Będą wywiady, krewni jej męża i bez położna “.
Carol słabo zaprotestowała. “Jesteśmy tylko przestrzegali tradycji.
Spojrzałem jej w oczy. “Tradycje nie mają znaczenia, kiedy życie mojej córki w niebezpieczeństwie”.
Daniel, mój szwagier, opuścił głowę, łzy spłynęły mu po policzkach. “Byłem przerażony. Myślałem, że ludzie będą się śmiać, gdy wydam ją na pogotowie tak szybko po porodzie. Byłem w błędzie.”
“Obiecaj, że nigdy więcej nie będziesz ignorować ją” – twardo powiedział.
Skinął głową, drżąc. “Obiecuję.
Nowy Początek
Dwa dni później weszłam do sali szpitalnej Emily. Była blada, ale słabo uśmiechnęła się, dziecko spał u niej na rękach.
“Mama,” szepnęła, ” dziękuję ci. Uratowałaś nas.
Usiadłem obok niej, klepiąc ją po włosach. “Nie, kochanie. Uratowałaś siebie, kontynuując nazywać. Twój głos sprowadził mnie tu”.
Michael położył swoje ręce na nasze obie, jego oczy zmieniły barwę.
Wyszedłszy na ulicę, zobaczyłam, że w szpitalu może po up nowe ulotki: “Po porodzie – nie bądź sami. Zadzwoń na 911”. Chwyciłam stos, decydując się na rozdawanie ich w naszym mieście.
Tego wieczora, po powrocie do domu, wstawiłam zdjęcie Emily w ramce na kominku i zapaliła małą świeczkę obok niej. Nie na znak żałoby, a na znak wdzięczności. Płomienie buchały dokładnie, rezygnując zgasnąć.
Ja cicho wyszeptała: “Od tego momentu będę walczyć, aby każda matka wiedziała, że pomoc na odległość jednego połączenia. Nikt nie powinien płakać w ciemności, myśląc, że nikt nie przyjdzie”.
I tym razem koniec nie była cisza, a życie.