«Մենք հունիսի 23-ին դուրս էինք եկել «արդարության երթի»: Մեկ օրում մենք քայլեցինք՝ չհասնելով Մոսկվա, որին ընդամենը մնացել էր 200 կմ։ Եկել է այն պահը, երբ կարող է արյուն թափվել։
Հասկանալով ողջ պատասխանատվությունը, որ կողմերից մեկում ռուսական արյուն է թափվելու, մենք շրջում ենք մեր շարասյուները և մեկնում հակառակ ուղղությամբ՝ դաշտային ճամբարներ», — ասել է Պրիգոժինը: